Dün şirketin düzenlediği tekne gezisine biz de davetliydik. Aslında bu sadece şirket çalışanları arasında düzenlenen bir geziydi ama ben burada yabancı gelin muamelesi gördüğüm için araya kaynak yaptım :) Öğleden sonra 4'te başlayıp akşam 9'da tırnaklarımı yeme noktasında son bulan gezimizde kah geçen sene Ortaköy'de yaptığımız tekne turumuzu özlemle hatırladım kah bu da manzara mı pehhh diye söylendim kısacası yaşlı nineler gibi kendi kendime konuştum durdum işte :P
Hava pek bir kapalıydı...
Ama ben içeri kapanmak istemedim... Sanırım gittikçe klostrofobik oluyorum!
Gezinin başında geleceğe umutla bakan böyle mutlu bir yavrucaktım :)
Nasıl buldunuz burayı? Aaaa demek ilk gelişiniz değil! Ne güzel kolay adapte olacaksınız buraya o halde... hede hödö höd diye giden muhabbetler de bitince yavaş yavaş poflamaya başladım. ![]()
Sıkılınca başvurduğum en klasik yöntem bu!
Ay sana çok ayıp olacak ama karadan da denizden de benim için aynısın sen...
Atalarımız çok büyükmüş çoook! Kanoda keyifle yol alan şu amca ve teyzeye bakınca "azıcık aşım kaygısız başım" atasözünü daha iyi anladım!
Vallahi 5 saatin sonunda karaya varınca böyle tango yapmadım ama zil takıp oynadım :)
12'li yaşlarımda Marmaris'te mehtap turuna katılıp gecenin 12'sine kadar Erman Kuzu gibi org çalan piyanist yüzünden, 20'li yaşlarımda katıldığım teknede geçen bir düğünde Konyalım yürrüüüü tarzı şarkılara katlanmak zorunda kaldıktan sonra tekne turlarına tövbe etmiştim. Ve şimdi 30'lu yaşlarımın baharında yine aynı tövbeyi etmekteyim. Sanırım her 10 yılda bir beynimin tekne gezileri dosyasının resetlenmesi gerekiyor :P
